My ClaN

Wednesday, May 26, 2010

a reminder from the PAST...

Tadi aku majuk ngan Muncet.

Then, dia antar SMS:



"Xde maksd pun nk ckp mcm 2. gurau ksng ja.."


Time tu aku tengah marah. So, tak pasal-pasal dia kena hambur ngan aku. Agaknya teruk jugak dia kena.

Lepas tu, aku lepak-lepak jap dlm ofis. Siap baring-baring lagi. Then, entah macam mana aku teringat dengan perasaan yang aku rasa taun lepas. Aku baring di sofa yang sama tetapi dengan perasaan yang berbeza.

Time tu, aku ingat lagi yang aku sedih tahap badak dan tak siapa tahu yang aku menangis sorang-sorang.
Dan aku menangis sebab aku teringat dekat seseorang yang dah lama pergi meninggalkan aku.

Dia yang takkan kembali dan aku hanya dapat pujuk hati dengan menangis sorang-sorang. Masa tu, aku berpikir kenapa kami jadi macam tu.

Dan jawapan yang aku dapat ialah...













...aku kuat sangat merajuk dan cepat terasa.


Dan tadi, baru aku sedar silap aku.

Muncet hanya nak bergurau tapi aku yang amek kesah lebih. Dia pun dah mintak maaf tapi aku yang degil. Ikutkan sangat hati...



Terus aku call dia dan cakap,


"Awak, saya minta maaf sangat."



Dia ckp 'ok' tapi dengan nada yang nak tak nak. Mungkin bengang dia sebab aku wat perangai tak hilang lagi. Takpelah, memang salah aku. Dia nak marah, marahlah. Aku memang patut kena marah pun.



Sekali lagi aku nak cakap kat sini...



"Awak, saya mintak maaf sangat-sangat. Saya tahu saya yang salah. Saya yang mcm budak-budak. Saya sayangkan awak dan tak sanggup kehilangan awak. Harap awak maafkan saya. Please... Please.. Please..."




2 comments:

dkama said...

Elok lah tu... Bermaaf maafan adalah satu KEDAMAIAN... PEACE...

baincardin said...

Salam...

Aminkan doa Imam Masjidil Haram.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...